Spotkanie w sprawie rekompensat za budowę gazoportu

Duża cześć mieszkańców prawobrzeżnej części Świnoujścia zdawała sobie sprawę, że budowa gazoportu pogorszy im komfort życia.
- Nie protestowaliśmy, między innymi dlatego że nikt nie mówił o złych stronach tej inwestycji. A znaczna cześć uwierzyła, że dzielnica ostatecznie zyska, bo inwestor odwdzięczy się poprawiając mieszkańcom byt! - mówi Anna Klimek, mieszanka prawobrzeża. Choć ja osobiście nie oddałabym tej wspaniałej plaży, czystego środowiska i lasu za żadnej pieniądze! - dodaje kobieta. - O cenach mieszkań, życiu w zagrożeniu wybuchem i innych "gazo-portowych niespodziankach” już nie wspominając.

Gdy inwestor parę tygodni całkowicie wycofał się z wszystkich obietnic, mieszańcy poczuli się oszukani i wykorzystani. I postanowili walczyć o rekompensaty! I gwarancje, że inne zapewnienia inwestora, np. o dostępie do plaży nie skończą tak jak te o finansowym wsparciu osiedla - w koszu na śmieci! Rada Osiedla przygotowała wstępny projekt takich żądań, który po przedyskutowaniu na w/w spotkaniu i uszczegółowieniu ma być przekazany Prezydentowi Miasta. Ten jako gospodarz zadeklarował pomoc mieszkańcom w negocjacjach z inwestorem.

Czy miastu takie rekompensaty się należą?
Na całym świecie, inwestorzy budujący terminale LNG inwestują olbrzymie środki na rekompensaty dla lokalnych społeczności, które żyją w sąsiedztwie takich przedsiębiorstw (w odległości o wiele większej niż w Świnoujściu). Najlepszym przykładem jest np. Canaport LNG w Kanadzie, którego budowa właśnie się kończy i który - jak można przeczytać na stronie www.canaportlng.com/index.php inwestuje dziesiątki milionów dolarów, finansując remonty zabytków, działania kulturalne, a nawet zachęcając na swoich stronach do składania wniosków o dotacje! Dokładnie odwrotnie niż jego polski odpowiednik Gas System S.A.!

Czy mieszkańcy Prawobrzeża coś wywalczą?
O tym zadecyduje ich determinacja i wsparcie władz miasta, które powinny wspierać swoich mieszkańców! Na pewno nie będzie im łatwo, bo ich partnerem pod drugiej stornie negocjacyjnego stołu jest firma, która już kilka razy wycofywała się z obietnic i zmieniała swoje plany, nie informując o ich skutkach miejscową społeczność.