Wielka sobota czyli... Święconka i oczekiwanie. Zobacz film!
fot. Adam Strukowicz
Od Syberii, przez Warszawę, Irlandię aż po Nowy York dziś Polacy wypełniają czym kto może koszyczki z jadłem i biegną do kościołów. Święcenie potraw to jedna z najsympatyczniejszych tradycji towarzyszących Świętom Wielkanocnym.
„W sobotę wielkanocną, w kościele Franciscan Friary w Killarney o godzinie 19:30 można będzie zgodnie z polską tradycją poświęcić potrawy. Serdecznie zapraszamy!”
Takie ogłoszenia pojawiły się na jednej z popularnych witryn internetowych redagowanej dla rodaków na emigracji w Irlandii. Oblężenie przeżywają w tych dniach polskie sklepiki w Londynie, Dublinie, a nawet Kopenhadze. Tu (niedaleko słynnej Christianii) jeden z Polaków prowadzi np. sklep z polskimi produktami, w którym Polonusi mogą zamawiać masło, mleko, wędliny i wiele innych produktów „made in Poland”. Przez długi czas zamawiane towary dostarczane były w ciągu maksymalnie dwóch dni jednak po likwidacji bezpośredniego połączenia promowego czas ten nieco się wydłużył. Dlatego także o święconym emigranci muszą tu teraz myśleć z większym wyprzedzeniem.
fot. Adam Strukowicz
U nas na szczęście nie ma już większych problemów ze skompletowaniem zawartości koszyczka. Tradycyjnie powinna znaleźć się tam odrobina wędliny, pieczywa, sól ( ta miała chronić przed zepsuciem) no i oczywiście – jajka. Te ostatnie to najważniejszy „świecki” symbol zbliżających się świąt, znak odradzającego się życia. Tradycja błogosławieństwa żywności sięga w Europie VII wieku. Pierwsze zapiski odnotowujące przyjęcie się tego zwyczaju w Polsce pochodzą z przełomu XIII i XIV wieku. Według tradycji, pokarmy do poświęcenia powinny być ułożone w wiklinowym koszyku. Zwykle gospodynie wkładają do niego jeszcze symbolicznego baranka z chorągiewką.
fot. Adam Strukowicz
Wielka sobota to nie tylko czas przygotowania i święcenia pokarmów. Dla chrześcijan najważniejsze jest tego dnia skupienie i oczekiwanie na radość niedzielnego poranka. Chrystus spoczywa w grobie więc i dziś, Ci którzy poszli za nim pełni są smutku i obawy.