Nowa trasa kolejowa rozpoczynała się na Dworcu Centralnym (Hauptbahnhof) w Świnoujściu. Po przejchaniu przez przejazd kolejowy przez Große Kirchenstraße (obecna ulica Grunwaldzka) centrum miasta zostało ominięte łukiem w kształcie litery S. Po krótkiej podróży dojeżdzano do drugiej świnoujskiej stacji Świnoujście Kąpielisko (Bad). Stąd zostawała pasażerom już tylko krótka droga do hoteli i pensjonatów nadmorskiego kurortu. Dalej trasa kolejowa prowadziła od Świnoujście Kąpielisko (Bad) równolegle do dzisiejszej ulicy Wojska Polskiego (Chaussee) do przystanku Ahlbeck i po 7,67 km dojeżdżano do nowej stacji końcowej Heringsdorf.
Stacje Ahlbeck i Heringsdorf od początku obsługiwały ruch pasażerski i towarowy. Koleją dostarczono wszystko, czego potrzebowali mieszkańcy i wypoczywający w kurortach - mleko, masło, margaryna, ser, jajka, miód, świeże owoce i warzywa, ziemniaki, mięso i kiełbasę, piwo i soki owocowe z wyspy Uznam, okolic Pomorza, Szczecina, sąsiedniej Meklemburgii lub Berlina. Czekoladki ze Szwajcarii, kawa z Hamburga, cygara z Lipska lub ryby (!) z Altony, Bremy i Królewca pokonywały duże odległości. Łatwo psujące się towary były schładzane i transportowane jako "towary ekspresowe". Wagony towarowe przywoziły węgiel, wszelkiego rodzaju materiały budowlane, tapety z Marburga i meble z Berlina. Puste puszki po mleku, beczki, kosze i skrzynie były oczywiście ponownie wykorzystywane i zwracane do nadawcy.
iswinoujscie.pl • Piątek [28.06.2019, 18:10:34] • Świnoujście
fot. Organizator
Obecnie linia kolejowa Świnoujście - Ahlbeck - Heringsdorf obchodzi 125-lecie istnienia. Jak żadna inna linia, doświadczyła ona niezwykle burzliwej historii. Zgoda na wybudowanie tej trasy została zatwierdzona 10 maja 1890 r. Na jej wybudowanie i zakup niezbędnych pojazdów przeznaczono 600.000 marek, ale prace budowlane rozpoczęły się dopiero w 1893 r. 1 lipca 1894 r. otwarto jednotorową "kolejkę drugorzędną" ze Świnoujście do Heringsdorfu, która była przedłużeniem otwartej już w 1876 r. głównej linii do Świnoujścia. Od tego czasu można było dojechać pociągiem z Berlina przez Ducherow i Świnoujście także do licznie odwiedzanych nadmorskich kurortów Ahlbeck i Heringsdorf.
fot. Organizator
W 1908 r. linia kolejowa ze Świnoujście do Heringsdorfu otrzymała w związku z ciągłym wzrostem natężenia ruchu drugą linię kolejową, która biegła od berlińskiej stacji Dworzec Szczeciński (Stettiner Bahnhof) do Heringsdorfu. W tym czasie w sezonie letnim jeździło po tej trasie 11 pociągów pasażerskich i już 3 szybkie pociągi Berlin - Heringsdorf z przystankami na dworcu głównym w Świnoujście, na stacji Kąpielisko (Bad) i w Ahlbecku. Pociągi ekspresowe posiadały wagony klasy od 1. do 3., a nawet wagony restauracyjne. Bagaż na pobyt wypoczynkowy wysyłany bywał wtedy w dużych walizkach, koszach podróżnych lub skrzyniach. Bagaże piętrzyły się na stacjach nadmorskich kurortów przed przewiezieniem ich do willi i pensjonatów wozami konnymi lub wózkami ręcznymi.
fot. Organizator
Stacja kolejowa w Heringsdorfie przez 17 lat pozostawała punktem końcowym tej kolejii. 1 czerwca 1911 r. otwarto przedöuüenie tej linii z Heringsdorfu przez Zinnowitz do stacji Wolgast Prom (Fähre). Ruch turystyczny przeżywał wtedy swój rozkwit aż do lat 30.-tych XX wieku, kiedy to szybkie pociągi z nowoczesną flotą pojazdów kursowały po wyspie Uznam.