Przekrojowa wystawa twórczości Zygmunta Rytki, prezentacja, fotografii, obiektów i filmów dokumentalnych. Ekspozycja powstała w oparciu o liczne prace artysty, zgromadzone w prywatnych kolekcjach sztuki nowoczesnej. Na wystawie zaprezentujemy poszczególne cykle ( choćby częściowo) twórcze artysty, w porządku chronologicznym połączone z prezentacją filmów, dokumentujących proces powstania poszczególnych cykli i instalacji Zygmunta Rytki.

Uzupełnieniem projektu, będą elementy „Mojego Archiwum” Andrzej Ciesielskiego poświęcone Rytce. Za część teoretyczną, zapis rozmowy z Zygmuntem Rytką, teksty, odpowiedzialna jest Joanna Szczepanik. Wystawie towarzyszyć będzie publikacja z tekstami krytycznymi i film „Personal Zygmunt Rytka”

Prac użyczyli:
Dariusz Bieńkowski
Bożenna Biskupska
Małgorzata Borek
Andrzej Ciesielski
Jerzy Grzegorski
Agata Michowska
Marcin Polak
Józef Robakowski

Media Kontakt – film: „Personal Zygmunt Rytka”.
Reżyseria:
Jan Przyłuski
Piotr Wejchert
Media Kontakt 2018

kuratorzy:
Andrzej Ciesielski
Jerzy Grzegorski
Andrzej Pawełczyk|ms44
Miejska Galeria Sztuki Współczesnej ms44, Świnoujście ul. A. Krajowej 13
Wstęp wolny, serdecznie zapraszamy

Fragment tekstu krytycznego towarzyszącego wystawie Zygmunta Rytki, autorstwa Joanny Szczepanik:

„Sztuka jest najbardziej złożonym, ożywczym i cywilizującym działaniem człowieka. Dlatego jest jego biologiczną koniecznością. (…) Sztuka ma dwie twarze, biologiczną i społeczną, jedną skierowaną na pojedynczego człowieka, drugą na grupę”. (1)
László Moholy-Nagy

„Zygmunt Rytka to artysta intermedialny o rodowodzie konceptualnym, autor fotografii, filmów, obiektów i instalacji. Jego twórczość, krytyczną wobec cywilizacji, będącą efektem współpracy z naturą, charakteryzuje wyjątkowa zdolność łączenia zdyscyplinowanej refleksji technicznej z językiem poetyckim.
Działalność artystyczną Zygmunta Rytki można scharakteryzować w odniesieniu do trzech zasadniczych obszarów: cywilizacji, natury oraz refleksji metaartystycznej. Pierwsza z nich, jako rzekome osiągnięcie współczesności, nie budzi zaufania twórcy, łączy się z niepokojem. Stąd takie ujęcia jak w pracy „Fiat 126 p.”, realizacji o wymowie gorzko-żartobliwej, eksplorującej kategorię pożądania, luksusu, osadzonych w kontekście rzeczywistości PRL-u lat 70. Rytka znak równości stawia między cywilizacją i propagandą, manipulacją, do czego nawiązuje zarówno cykl „Bluff”, w którym artysta wykorzystując charakter medium wciela się w rolę superbohatera, jak również „Fotowizja”, będąca serią zdjęć ekranu telewizora i wyświetlanych na nim przekazów emitowanych przez socjalistyczną tubę propagandową...”