Uczestnicy uroczystości spotkali się jak co roku tuż po 19.00 przy promenadzie obok centrum gastronomicznego „Gryf”. Na plażę wchodzili przy blasku harcerskich pochodni. Tę „świetlną” oprawę marynarskich zaduszek zapewnili tradycyjnie harcerze. Tym razem była to drużyna z III Szczepu Związku Harcerstwa Rzeczpospolitej „Słowianie”,
z harcmistrzem Przemysławem Chabrosem na czele.

Modlitwy za dusze tych, którzy nie powrócili z morza poprowadzili księża dekanatu Świnoujście oraz duszpasterstwa ludzi morza ze Szczecina. Słowo nad brzegiem morza wygłosił ks. Arkadiusz Skwara – kapelan świnoujskiego klubu „Stella Maris”. Trudno by wyliczyć nazwiska wszystkich polskich marynarzy, których grobem są głębie mórz i oceanów. Dlatego też zaduszkowy, marynarski apel ograniczył się do podania nazw statków, na których wypływali w swój ostatni rejs.

Były wśród nich także takie, których portem macierzystym było Świnoujście. „Cyranka”, „Czubatka”, „Barakuda”, „Orka”, „Gopło”, „Kaszalot”, „Sejwal”... Wzruszającym wezwaniem do apelu była melodia na trąbkę. Przejmującą „Ciszę” zagrał (tym razem bez munduru bo na uroczystość przyszedł poświęcając własny czas wolny) bosman Łukasz Kukowski z Orkiestry Marynarki Wojennej ze Świnoujścia.

Uczestnicy plażowych zaduszek wspominali także marynarzy poległych na polskich okrętach wojennych w czasie II wojny światowej, a także coraz liczniejszą niestety grupę tych, którzy nie powrócili z rejsów pod obcymi banderami. Ostatnim akordem uroczystości było układanie nad brzegiem Bałtyku świec i zniczy. Olbrzymi płonący krzyż pozostał tego wieczoru jak memento. W oddali, na redzie we mgle i deszczu rozmywały się sylwetki statków wyruszających w daleką podróż albo powracających do portu. Oby zawsze wracały szczęśliwie!

źródło: www.iswinoujscie.pl