Po 1945 roku Rosjanie demontowali wszystko co mogli zabrać i wywieźć z tak zwanych ziemi odzyskanych do ZSRR. Tak też skradziono nam tory kolejowe na małych stacjach jak odcinek pomiędzy Dobrą Szczecińską a Stolcem, przy granicy Niemieckiej.

Jako mały chłopak pamiętam jak nas wtedy wypytywali ludzie ubrani w mundury wojskowe gdzie są jeszcze tory kolejowe. Dorośli niechętnie o tym mówili dlatego wypytywali nas. Takim szabrem powojennym padła magistrala kolejowa ze Śląska do portu w Szczecinie. Zdemontowano jeden tor z dwóch. Jeżeli chodzi o Kamień Pomorski, to rozmontowano cały tor z Kamienia Pomorskiego do Trzebiatowa, ostał się tylko wiadukt i dalej nasypy kolejowe. Minęło trochę lat, rozwinęło się przedsiębiorstwo rybackie „Odra”, a powstający duży port węglowy „Świnoport” wymusił przebudowę linii kolejowej ze Śląska do Świnoujścia.

Do czasów modernizacji kolei do Szczecina i dalej jeździło się często z przygodami. Jak był parowóz słabszy, a wagony były przeciążone, to był problem wyjazdu z Międzyzdrojów. Ciuchcia nie mogła podjechać pod górkę za Międzyzdrojami w Wolińskim Parku Narodowym. Sam wielokrotnie to na własnej skórze odczułem i nie zawsze na czas do Szczecina dojechałem. Co wtedy maszynista robił. Jechał z gwizdem do tyłu z powrotem do Międzyzdrojów, mijał stację i zatrzymywał się 200 metrów dalej. Czekał aż w kotle ciśnienie pary odpowiednio się podniesie i ruszał. Kiedy mijał stację to miał już pewną prędkość i tak z rozpędem pokonywał to trudne wzniesienie w WPN. Podczas modernizacji kolei odcinka z Goleniowa do Świnoujścia wykonano szereg całkiem nowych inwestycji. Zbudowano drugi tor, nowy most w Wolinie i stację kolejową. Przekopano nową przełęcz w Parku, nowy wiadukt w Międzyzdrojach i zbudowano nową stację Lubiewo i trzeci tor do portu. Teraz pociągi towarowe załadowane ciężką rudą żelaza rozpędzone mogą pokonać wzniesienia w WPN. Bardzo rozbudowano stację towarową począwszy od Łunowa, Przytór, aż do nabrzeży taśmociągów w porcie. Wykonano wywrotnicę do rozładunku węgla. Wagon jest obracany kołami do góry, a węgiel wysypuje się wprost na taśmociąg.

Dla pociągów osobowych zrobiono taką obwodnicę i poprowadzono tory przez Warszów. Powstała tam nowa stacja dla pracowników PPDiUR „ODRA”. Całą tą inwestycję kolejową wykonano na przełomie lat 60/70 w ubiegłym wieku. Świnoujście, Międzyzdroje, całe wybrzeże naszego województwa szczecińskiego tętniło życiem, a mieszkańcy i turyści musieli się przemieszczać. Kolej miała się dobrze wspierana PKS z Kamienia Pomorskiego. W sezonie letnim pociągi dalekobieżne były często przeładowane, ponieważ miejscówki były rzadkością. Świnoujście miało wtedy specjalny pociąg zwany „luks torpeda” - „błękitna fala”. Tym motorowym kompaktem do Warszawy jechało się wygodnie tylko 6 godzin. Możliwe było to dlatego, że ten nowoczesny pociąg nie zatrzymywał się na stacjach i mknął do Warszawy na skróty z Goleniowa do Stargardu Szczecińskiego, omijając Szczecin.

Dzisiaj pendolino z Warszawy do Świnoujścia szybciej by nie przyjechało. Po tej całej przebudowie linii kolejowej ze Śląska do Świnoujścia ruszyła druga modernizacja, a mianowicie jej elektryfikacja i przejście z parowozów, na elektrowozy. Ciekawostką tej inwestycji jest jej termin, która zakończyła się 40 lat temu w święto 22 lipca 1976 roku. By towarzyszowi Gierkowi zameldować o zakończeniu elektryfikacji kolei, inwestorzy połączyli Przytór ze Świnoujściem instalacją trakcyjną tylko na jednym torze. Po prostu nie zdążyli.

I tak jest przez 40 lat do dnia dzisiejszego. Tyle lat są problemy, kiedy jakiś pociąg ma opóźnienie, to ze stacji Świnoujście nie może wyjechać planowo pociąg i na starcie ma już opóźnienie. Taki to Polski bałagan, takie dziadostwo, przecież to drobiazg przy tak olbrzymiej inwestycji. Pytanie, czy to dokończy lepsza zmiana?

Andrzej Ryfczyński

źródło: www.iswinoujscie.pl