Posiedzenie pierwszej Rady Miejskiej po upadku komuny i wszystkie wtedy decyzje były podejmowane jeszcze w starym Urzędzie Miasta przy ulicy Armii Czerwonej, która wkrótce zmieniła nazwę na Armii Krajowej. Wojska sowieckie jeszcze stacjonowały w Świnoujściu. Miastem rządził wtedy działacz Solidarności Stanisław Możejko i w zasadzie bez jego akceptacji nic się nie mogło dziać. Wszyscy zdawali sobie jednak sprawę, że teraz nie I sekretarz będzie rządził, ale prezydent miasta i Rada Miejska. Zdecydowano się na prezydenta spoza Świnoujścia.

Został nim młody prawnik Leszek Miłosz. Po wielu latach, po głębokiej analizie, uważam, że był to majstersztyk. Czasy były burzliwe, a decyzje niemal co chwilę trzeba było podejmować natychmiast. Była to skuteczna metoda zarządzania miastem. W tym momencie kasa państwa i miasta była pusta. Obce wojska jeszcze były niemal w każdym zakątku miasta. Szalała hiperinflacja. Pieniądze wypłacano w milionach, a inwestycje były w MILIARDACH. Do pracy zaangażowano najlepszych ludzi.

Wykonano heroiczną pracę. Natychmiast uruchomiono wszystkie strategiczne inwestycje, jak gaz ziemny, oczyszczalnia ścieków dla dużej części wyspy Uznam i Wolin z możliwością rozbudowy. Poprawa jakości wody i budowa nowej uzdatnialni wody na Wydrzanach, budowa osiedla mieszkań socjalnych na Krzywej i szereg innych mniejszych inwestycji, jak wymiana oświetlenia na oszczędne.

Gdy miasto opuściły wojska sowieckie sprawnie przekazano zajmowane przez nich obiekty do użytku. Do koszar po Rosjanach przeniesiono wszystkie urzędy. Cztery lata minęły szybko. Miasto zaczęło rewitalizować stare centrum. Pierwsza czysta woda próbnie pokazała się w kranach tuż przed wyborami samorządowymi w czerwcu 1994 roku. Nikt nie spodziewał się, by tak dobrze zorganizowana administracja przegrała. Z dawnej dobrze funkcjonującej administracji PZPR, stworzono nową partię SLD, która jedną zwartą grupą poszła do wyborów. Natomiast pozostali w różnych grupkach. Efekt był taki, że SLD uzyskało chyba połowę mandatów.

Wtedy prezydenta wybierali radni, a nie jak teraz w wyborach powszechnych. Prezydent Leszek Miłosz bez problemu w takich bezpośrednich wyborach by wygrał. Zobaczcie zdjęcia w fotogalerii: te miny i gesty naszych wybrańców. Po miesiącu przepychanek jednym głosem wygrał rehabilitant z uzdrowiska Krzysztof Adranowski, bo prezydent stanu wojennego Janusz Żmurkiewicz w tym czasie nie miał szans.

Po czterech latach na krótko prezydentem został Stanisław Możejko, który po przepychankach stracił prezydenturę na rzecz byłego prezydenta stanu wojennego i byłego działacza PZPR w Świnoujściu Janusza Żmurkiewicza, który jest do dzisiaj i ma zagwarantowaną prezydenturę do jesiennych wyborów 2023 roku.

Warto zadać sobie kluczowe pytanie: dlaczego do władzy doszli byli PZPR-owcy, a ludzie przemian politycznych przegrali bezpowrotnie? Z tym pytaniem zostawiam naszych Czytelników. Dodam tylko, że Stanisław Możejko dokopał się później do akt niektórych działaczy, których papiery nie były kryształowe. Z tego tytułu nie wychodził z sądów, a głównym wrogiem i oskarżycielem był obecny Prezydent Janusz Żmurkiewicz. Teraz po latach duża część tamtych ludzi już nie żyje, inni zrezygnowali z działalności publicznej.

Zobacz fotogalerię.
www.iswinoujscie.pl/fotografie/1210/

Andrzej Ryfczyński

źródło: www.iswinoujscie.pl